Lieve familie, vrienden, buren en andere aanhangers,
Ieder jaar hetzelfde gedonderjaag met de kerstkaarten die op tijd geschreven, rondgebracht en verstuurd moeten worden, brachten me dit jaar op het idee het nu eens totaal anders te gaan doen.
Dus hier is hij dan, de kerstbrief. Niet met de hand geschreven omdat mijn handschrift na jaren
computeren nu eenmaal niet meer geweldig is, maar gewoon met het getypte woord.
Kerstmis en oud en nieuw zijn voor veel mensen de mooiste tijd van het jaar.
Maar voor net zoveel mensen is het de ergste tijd van het jaar.
Eenzaam en vaak verdrietig wachten ze weer af of er iemand langs zal komen om ze wat aandacht te geven.
Als mijn werk in het bejaardenhuis er vroeger niet was geweest, had ik dat nooit zo beseft.
Maar die eenzaamheid is er niet alleen met dit soort dagen. Het hele jaar rond zitten veel oudere mensen te wachten op hun kinderen en familieleden, die nooit meer naar ze omkijken.
Dat is de trieste waarheid van wat ik voor mijn eigen ogen zag gebeuren.
Pas als ze overleden waren stroomden ineens de kinderen en familie naar binnen. Alleen maar om
te kijken wat er te halen viel. Dan hoorde je ze ruzie maken over wie waar recht op had.
Jan liep met een kast naar buiten en Marie met de schommelstoel gevolgd door Klaas met een duur uitziend schilderij. En ga zo maar door.
Ik weet nog dat ik dit alles met een ongelovige blik aankeek. Want wie doet nu zoiets?
Maar daarom wil ik jullie nu dus iets vragen.
Kijk deze aankomende feestdagen nu eens om je heen of er iemand is die je een extra hart onder de riem kunt steken.
Die je een bezoek kunt brengen, zonder dat je op je rand van je stoel zit om meteen weer weg te rennen naar je eigen comfortabele wereld.
En geef eens met gulle hand aan iemand die het veel slechter getroffen heeft.
Zo heb ik een dochter die geboren werd met een hart en long afwijking. We hebben haar Indira genoemd naar Indira Ghandi. Maar onze Indira is minstens zo sterk. Ze heeft meer in het ziekenhuis gewoond dan thuis en nu op haar 30e ook nog Fybromalgy gekregen, een ziekte die pijn veroorzaakt in bindweefsel en spieren.
Ze heeft iedere dag pijn, vaak longontstekingen maar werkt waar ze kan. En is er altijd voor haar dochter van 12.
Helaas zit ze dankzij een mislukte relatie al jaren in de schuldsanering en moet het doen met €50,- in de week. Dat bedrag is voor kleding en eten. Ze gaat dan ook vaak naar de voedselbank maar helaas is ook daar een lange wachtlijst.
Dus zorgen wij natuurlijk voor haar waar we kunnen. Maar ook onze bankrekening kent helaas zijn grenzen. Dus heb ik het volgende bedacht. Als iedereen die ik ken nu €10 euro wil storten op mijn bankrekening met vermelding van "Kerstmis voor Indira", dan zorg ik ervoor dat het geld bij haar komt en ze na jaren ploeteren eindelijk eens een echt fijn kerstfeest heeft.
Alleen al door de gedachte dat ze echt niet vergeten wordt.
Is dit nu een bedelbrief? Misschien, maar misschien ook niet. Omdat ik denk dat iedere ouder dit voor zijn/haar kind die in de problemen zit zou doen.
En is dat niet de echte kerstgedachte? Denken aan je naaste zoals je aan jezelf denkt?
Dus willen jullie me helpen haar Kerstmis onvergetelijk te maken stuur me dan een berichtje op mijn emailadres: irenelommers@upcmail.nl
Alvast een heel zalig en dankbaar Kerstfeest!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten