Vandaag was het eindelijk zover dat we onze Lady op konden halen. We konden niet wachten maar het moest toch.
Want zoals de meeste kattenbezitters wel weten mogen de kleintjes pas vanaf 12 of 13 weken bij de moeder weg.
Dan eten en drinken ze zelfstandig, weten hoe ze met de kattenbak om moeten gaan en zijn klaar om de wereld te gaan ontdekken.
Nou ja, niet letterlijk natuurlijk. Het zou een gek gezicht zijn, een kat met een rugzakje en een ov chipkaart, onderweg naar een ver vreemd land.
Maar ze mocht dus mee naar haar nieuwe thuis.
De eerste uren was het allemaal nog vreemd. Eerst al de rit in de auto waar ze dus geen klap aan vond. Ze stak steeds haar pootjes door de tralies alsof ze wilde zeggen: " Please let me out of here!"
En misschien riep ze dat ook wel in haar eigen kattentaal, want ze miauwde er lustig op los.
Eerst zachtjes en dan ineens met een keiharde uithaal om vervolgens weer zachtjes verder te jammeren dat het allemaal zo oneerlijk was. Maar ja, je zult ook maar van het ene op andere moment bij je moeder, broertje en zusje vandaan gehaald worden. Dat is toch ook onmenselijk?
Gelukkig maar dus dat Lady geen mens is maar een klein kitten, die zeker snel zal gaan wennen aan haar nieuwe omstandigheden.
De eerste tijd was ze nog wat onwennig aan het zoeken, en zich rot aan het schrikken van al die nieuwe dingen in ons huis, zoals Lisa de grote boskat.
Pootje voor pootje deinsde Lady terug met haar haren ontploft in haar nek en op haar rug. Ze dook achter de kamerdeur, maar Lisa kwam ook voorzichtig pootje bij pootje dichterbij en loerde even om het hoekje, waarna ze snel blazend de aftocht blies.
Daarna ging het snel. Want nu had Lady alle tijd om rustig ons, de nieuwe baasjes en het huis te verkennen.
De kattenbak was snel gevonden net als het water en het eten.
En wat zag ze veel nieuwe dingen. Overal klom ze in en op. In de planten, op de tafel en de bank, spelend met papieren tissues en de afstandbediening. Ze stak zelfs haar kopje in de tabakspot van de baas, die hem snel weghaalde. Ze zou zomaar verslaafd kunnen worden, stel je voor.
En nu nog geen twee uur later rent ze kamer in en kamer uit, door de keuken en weer terug.
Ze heeft het mega naar haar zin en knort als de beste.
En daarbij kreeg ze iets eerder tien minuten lang een extra kam en borstel beurt. Wat ze heerlijk vond.
Beter kun je het als kat toch niet hebben?
En Lisa? Die is alweer terug van haar beledigde tocht naar buiten, en kijkt nu rustig dit nieuwe katje uit de boom.